System powietrzno-wodny w budownictwie: krótka wzmianka
Badanie tego układu zasadniczo polega na określeniu temperatury i wilgotności względnej powietrza, a także ich możliwych zmian i przekształceń (w szczególności kondensacji i parowania wody).
Jeśli chodzi o temperaturę, należy zwrócić uwagę, że w zależności od wilgotności może się różnić nawet przy braku wymiany ciepła ze ścianami danego środowiska. W rzeczywistości może się zdarzyć, że część pary zawartej w masie powietrza spontanicznie skrapla się na cząstkach zawieszonych w samym powietrzu (kurzu itp.), które działają jak jądra kondensacji, tak jak może wystąpić proces odwrotny. Ponieważ przepływowi wody z formy lotnnej do fazy ciekłej (lub odwrotnie) towarzyszy transfer (lub absorpcja) ciepła, procesy te (zwane przejściami fazowymi) zmieniają temperaturę powietrza.

Wilgotność bezwzględna (UA): jest masą pary wodnej zawartej w jednostce objętości powietrza. Jest wyrażana w gramach pary na metr sześcienny powietrza.

Mówi się, że para jest nasycona, gdy znajduje się w obecności fazy ciekłej i jest z nią w równowadze. W warunkach nasyconych masa pary obecnej w danej objętości jest maksymalną możliwą termodynamicznie; jego wartość zależy od temperatury i rośnie wraz ze wzrostem.

Dla temperatur od –5 ° C do 35 ° C masa nasyconych par może wynosić odpowiednio od 4 g do 40 g na metr sześcienny.
Mówi się, że ciśnienie pary w danej temperaturze jest częściowe (p), jeśli jest niższe niż ciśnienie nasycenia.

Wilgotność względna (RH): procentowy stosunek wartości cząstkowego ciśnienia pary wodnej mierzonego w atmosferze do wartości ciśnienia pary nasyconej wody w tej samej temperaturze. Wilgotność względna jest zatem funkcją temperatury.

Przykład: ciśnienie cząstkowe pary wodnej w atmosferze wynosi 20,0 torów (mm Hg) w temperaturze 30 ° C; ponieważ w tej temperaturze nasycone ciśnienie pary wodnej wynosi 31,8 tora, wilgotność względna wynosi: